Αφού βαρέθηκα να ακούω τα ίδια και τα ίδια για την κοινωνικο-πολιτική κατάσταση κυρίως από πρώην αδιάφορους για τέτοιου είδους θέματα, σταμάτησα να ασχολούμε και να συζητάω για το θέμα! Άρχισα να παίζω τον τελευταίο καιρό με το χρόνο και μόλις βρήκα το χρόνο έγραψα τη παρακάτω λογοδιάρροια.
Ο χρόνος είναι αμείλικτος και σπάνια αστείος. Τον αγαπάμε, τον φοβόμαστε και τον μισούμε. Είναι φάρμακο και φαρμάκι. Ευτυχισμένοι, λένε κάποιοι, είναι οι τρελοί που δε τον χρησιμοποίησαν ποτέ. Συνήθως ευτυχισμένοι νιώθουν και οι «λογικοί» γι`αυτά που έζησαν όταν κοιτάνε το παρελθόν, αφού ο εγκέφαλος κατά ένα περίεργο τρόπο κρατάει πιο εύκολα τις ευχάριστες αναμνήσεις. Οτιδήποτε θυμόμαστε εύκολα, ο εγκέφαλός μας λέει... ότι αξίζει! Όσο περισσότερο ρισκάρουμε φεύγοντας από την καθημερινότητα, τόσο μεγαλώνουμε τη διάρκεια και εμπλουτίζουμε τη ζωής μας. Η ζωή διαρκεί πολύ, αρκεί να ζεις καλά (da vinci).
Κάθε σκέψη του παρελθόντος μας κάνει να χάνουμε την αίσθηση του χρόνου, όλα μοιάζουν σα να συνέβησαν χθες! Αφού ο εγκέφαλός μας επιμένει να αποθηκεύει μόνο ότι παραβιάζει τα όρια της καθημερινής συνήθειας και να τα κάνει μια συνεχόμενη ιστορία. Αντίθετα, οι σκέψεις για το μέλλον φαντάζουν μακρινές, γιατί αντιλαμβανόμαστε ότι πρέπει να σπαταλίσουμε χρόνο σε όλα αυτά τα καθημερινά μέχρι να φτάσουμε σε κάτι που αξίζει να αποθηκευτεί. Όμως, αυτό το στοιχείο της προσμονής είναι το μπαχαρικό που ανεβάζει την αδρεναλίνη και γεμίζει τον άνθρωπο με ψυχολογική δύναμη.
Μέσω της έκδηλης κίνησης, έλεγε ο Αριστοτέλης, ότι αντιλαμβανόμαστε το χρόνο. Γι`αυτό, οι κλέφτες του χρόνου είναι οι υπερκινητικοί ή αλλιώς ¨οι πέτρες που δύσκολα χορτιαριάζουν¨!? Και εδώ έρχεται η πρώτη σύγκρουση με τις συντηρητικές λαϊκές παραδόσεις που θέλουν τους ανθρώπους μεγαλώνοντας ηλικιακά, να ωριμάζουν πνευματικά. Και μοναδική απόδειξη της ωριμότητας εμφανίζεται η παύση της υπερκίνηση (ή κλοπή), καθώς ο συνδυασμός τους (υπερκινητικό πνευματικά ώριμο άτομο) δυστυχώς για πολλούς φαντάζει αδύνατος. Η βοήθεια της επιστήμης λέει ότι γενικά το ανθρώπινο μυαλό ωριμάζει βιολογικά στις ηλικίες 21 με 22, ενώ μπορεί να αναπτύξει νέους νευρώνες μετά από αυτή την ηλικία και να επαναπροσαρμόζεται. Με άλλα λόγια, οι ώριμες σκέψεις των 22 χρονών δεν θα επηρεάζονται από την τεστοστερόνη που πλημμύριζε τον εγκέφαλο τους λίγα χρόνια πριν και η ¨κοινή τους λογική¨ είναι ίδια με ενός 50 χρόνου, που έχει βέβαια την εμπειρία, αλλά δυστυχώς την απέκτησε όταν πλέον τη χρειάζεται λιγότερο (τουλάχιστον την απέκτησε από όλα αυτά που δε θα μετανιώσει). Άρα, αν ισχύουν όλα τα παραπάνω, οι από 22 και πάνω είναι 22χρονοι που η υπερκινητική συμπεριφορά του καθενός αναλογεί στη διάρκεια ζωής του και κατά συνέπεια στην εμπειρία του!
Από αυτή την κουβέντα δε θα μπορούσαν να λείπουν και τα ταξίδια ως διαδρομή και προορισμό! Καθώς είναι ένα στοιχείο που εμπλουτίζει τη ζωή μας με στιγμές αλησμόνητες. Ωστόσο, θα πρέπει να θυμάστε ότι ο Αϊνστάιν έδειξε ότι η βαρύτητα επιβραδύνει τη ροή του χρόνου και όσοι ταξιδεύουν σε περιοχές τις γης όπου η έλξη είναι μικρότερη, γηράσκουν μερικά νανοδευτερόλεπτα σε κάθε πτήση.
