Η μουσική σε ταξιδεύει και μας αρέσουν τα ταξίδια...
Πολλές φορές λέγεται οτι οι πιο πολλοί καλλιτέχνες είναι πιο ευαίσθητα άτομα...
Ειδικά τα ταξίδια με περίεργες ιστορίες δίνουν μια ιδιαίτερη βαρύτητα στα τραγούδια...
Κοιτώντας τα σχόλια και ψάχνοντας, βρήκα κάποιες γοητευτικές ιστορίες (άγνωστο πόσο αλήθεια είναι) από τραγούδια που άκουγα και ακούω.
Πάνος Κατσιμίχας - Μια βραδιά στο Λούκι (1982) ( http://www.youtube.com/watch?v=--jKHPOcrPE )
Το "Λούκι" ήταν ένα μπαρ στην Χάριτος, στο Κολωνάκι. Τη βραδιά του τραγουδιού ο Χάρης είχε πάει στο μπαρ με τον φίλο του Νικόλα (Νίκος Ζιώγαλας)...Αργότερα ο Ζιώγαλας δούλεψε και ως μπαρμαν στο ίδιο μαγαζί, ερωτεύτηκε μια σερβιτόρα και έγραψε το "Σαν σταρ του Σινεμά" ( http://www.youtube.com/watch?v=AGIuyTW6HJs )
Ορφέας Περίδης - μια φωτοβολίδα ( http://www.youtube.com/watch?v=rNzTioOdFTI )
γραφτηκε για τη γυναικα του που σκοτωθηκε απο μια φωτοβολιδα την ημερα του γαμου τους.
Αλκίνος Ιωαννίδης - Όνειρο ήτανε ( http://www.youtube.com/watch?v=xG6ohRdAH-g )
γράφτηκε για την εμπειρία ενός νεαρού φίλου του, ο οποίος έβλεπε στον ύπνο του για αρκετό καιρό μια γυναικεία παρουσία χωρίς να την έχει δεί και δεν ήξερε ποια ήταν. Η γυναίκα αυτή τον είχε συνεπάρει και αισθανόταν την ανάγκη να κοιμάται για να μπορεί να την βλέπει στον ύπνο του, μέσα απο το ονειρο την ειχε ερωτευτει. Κάποια στιγμή η κοπέλα αυτή του είπε στον ύπνο του ότι δεν θα την ξαναδεί ποτέ πια ( Ή ηταν σε ενα φιλικο σπιτι ειδε την φωτογραφια της και οταν ρωτησε ποια ηταν του απαντησαν πως αυτη ειχε πεθανει). Πραγματικά σταμάτησε να βλέπει την κοπέλα στο όνειρό του και αισθάνθηκε τόσο μόνος που τελικά έδωσε τέλος στη ζωή του.
( άλλο ένα του Ιωαννίδη, http://adiaforia.pblogs.gr/2011/04/zhnwnos-mia-alhthinh-istoria-poy-egine-tragoydi.html )
Μιλτιάδης Πασχαλίδης - Ηράκλειο Καλαμάτα ( http://www.youtube.com/watch?v=u_fgHYKs_zI )
ο Μιλτιάδης Πασχαλίδης μας τραγουδά και μας ξεναγεί στο "ταξίδι" και τη "ζωή" του από τη Καλαμάτα στο Ηράκλειο
Παπαζογλου Νικος - Φυσηξε ο βαρδαρης ( http://www.youtube.com/watch?v=lgXY4u2oBbc )
Ο Νίκος Παπάζογλου, όταν ήταν μικρός τον πήγαινε η αδελφή του σχολείο. Ένα πρωινό στη στάση του λεωφορείου, κάτω από πολύ βροχή, ο οδηγός έχασε τον έλεγχο και σκότωσε την αδελφή του μπροστά στα μάτια του μικρού τότε Νίκου. Αυτό το τραγούδι λοιπόν είναι αφιερωμένο στην αδελφή του. Είναι κάτι που πάντα ήθελε να γράψει και η αλήθεια είναι πως όταν το τραγουδούσε έκλαιγε πάντα...
