τραγούδια και ιστορίες

Η μουσική σε ταξιδεύει και μας αρέσουν τα ταξίδια...
Πολλές φορές λέγεται οτι οι πιο πολλοί καλλιτέχνες είναι πιο ευαίσθητα άτομα...
Ειδικά τα ταξίδια με περίεργες ιστορίες δίνουν μια ιδιαίτερη βαρύτητα στα τραγούδια...
Κοιτώντας τα σχόλια και ψάχνοντας, βρήκα κάποιες γοητευτικές ιστορίες (άγνωστο πόσο αλήθεια είναι) από τραγούδια που άκουγα και ακούω.


Πάνος Κατσιμίχας - Μια βραδιά στο Λούκι (1982) ( http://www.youtube.com/watch?v=--jKHPOcrPE )
Το "Λούκι" ήταν ένα μπαρ στην Χάριτος, στο Κολωνάκι. Τη βραδιά του τραγουδιού ο Χάρης είχε πάει στο μπαρ με τον φίλο του Νικόλα (Νίκος Ζιώγαλας)...Αργότερα ο Ζιώγαλας δούλεψε και ως μπαρμαν στο ίδιο μαγαζί, ερωτεύτηκε μια σερβιτόρα και έγραψε το "Σαν σταρ του Σινεμά" ( http://www.youtube.com/watch?v=AGIuyTW6HJs )

Ορφέας Περίδης - μια φωτοβολίδα ( http://www.youtube.com/watch?v=rNzTioOdFTI )
γραφτηκε για τη γυναικα του που σκοτωθηκε απο μια φωτοβολιδα την ημερα του γαμου τους.

Αλκίνος Ιωαννίδης - Όνειρο ήτανε ( http://www.youtube.com/watch?v=xG6ohRdAH-g )
γράφτηκε για την εμπειρία ενός νεαρού φίλου του, ο οποίος έβλεπε στον ύπνο του για αρκετό καιρό μια γυναικεία παρουσία χωρίς να την έχει δεί και δεν ήξερε ποια ήταν. Η γυναίκα αυτή τον είχε συνεπάρει και αισθανόταν την ανάγκη να κοιμάται για να μπορεί να την βλέπει στον ύπνο του, μέσα απο το ονειρο την ειχε ερωτευτει. Κάποια στιγμή η κοπέλα αυτή του είπε στον ύπνο του ότι δεν θα την ξαναδεί ποτέ πια ( Ή ηταν σε ενα φιλικο σπιτι ειδε την φωτογραφια της και οταν ρωτησε ποια ηταν του απαντησαν πως αυτη ειχε πεθανει). Πραγματικά σταμάτησε να βλέπει την κοπέλα στο όνειρό του και αισθάνθηκε τόσο μόνος που τελικά έδωσε τέλος στη ζωή του.
( άλλο ένα του Ιωαννίδη, http://adiaforia.pblogs.gr/2011/04/zhnwnos-mia-alhthinh-istoria-poy-egine-tragoydi.html )

Μιλτιάδης Πασχαλίδης - Ηράκλειο Καλαμάτα ( http://www.youtube.com/watch?v=u_fgHYKs_zI )
ο Μιλτιάδης Πασχαλίδης μας τραγουδά και μας ξεναγεί στο "ταξίδι" και τη "ζωή" του από τη Καλαμάτα στο Ηράκλειο

Παπαζογλου Νικος - Φυσηξε ο βαρδαρης ( http://www.youtube.com/watch?v=lgXY4u2oBbc )
Ο Νίκος Παπάζογλου, όταν ήταν μικρός τον πήγαινε η αδελφή του σχολείο. Ένα πρωινό στη στάση του λεωφορείου, κάτω από πολύ βροχή, ο οδηγός έχασε τον έλεγχο και σκότωσε την αδελφή του μπροστά στα μάτια του μικρού τότε Νίκου. Αυτό το τραγούδι λοιπόν είναι αφιερωμένο στην αδελφή του. Είναι κάτι που πάντα ήθελε να γράψει και η αλήθεια είναι πως όταν το τραγουδούσε έκλαιγε πάντα...

Nature takes care

Αρχίζω να πιστεύω ότι όλα τα θηλαστικά πορώνονται με το ψευτοσυναίσθημα της ανωτερότητας και της δύναμης. Οπουδήποτε μπορεί να επιβληθεί κανείς, του κάνει καλό στον εγωισμό του και η ρίζα του εγωισμού του ποτίζεται ανάλογα με το πόσο ζωτικό κομμάτι είναι στην ζωή των υπολοίπων. Βέβαια, αυτό αποτελεί-αποτελούσε κατακριτέο γεγονός για όλες τις εποχές. Είναι ένα απο τα γεγονότα που δεν αλλάζουν και εμφανίζονται σε όλες τις φυλές, λαούς και τόπους. Ακόμα και ο χριστιανικός θεός (φαντάζομαι και οι υπόλοιποι) δίδαξε ταπινότητα και απλότητα. Έννοιες πολύ μακρινές από τη φύση των περισσοτέρων.
Γιατί όμως ταυτίζουμε τις επιτυχίες με πρόσωπα και λιγότερο με ομάδες? Το πρόβλημα της εγωιστικής μας συμπεριφοράς ξεκινά πολύ νωρίς, την εποχή που γεννήθηκαν αυθόρμητα τα πρότυπα της παιδικής μας ηλικίας. Οι περισσότεροι θαυμάζουμε πρόσωπα και όχι ομάδες. Γιατί να θέλει ο πιτσιρίκος να παίζει σαν το Μέσι και όχι να είναι βασικός στην ομάδα της μπαρτσελόνα? Εκεί λοιπόν τοποθετούμε τον εαυτό μας ανταγωνιστικά στην κοινωνία. Μεγαλώνοντας μαθαίνουμε να ζούμε ανταγωνιστικά... ανταγωνιζόμαστε τους συμμαθητές μας, ανταγωνιζόμαστε τον τύπο στο διπλανό γραφείο, ανταγωνιζόμαστε τον τύπο στο μπαρ γιατι μπορεί να φύγει με τη γκόμενα που θέλαμε, ανταγωνιζόμαστε ποιος έχει μεγαλύτερο βύσμα κτλ. Φυσικά δεν είμαστε πάντα ανταγωνιστικοί αφού συχνά πυκνά επιδιώκουμε να ακούσουμε τα εγκωμιαστικά σχόλια. Αλλά ακόμα και όταν στρεφόμαστε στην κοινωνία, στρέφουμε το κεφάλι εκεί που θέλουμε, λίγοι ασχολούμαστε με αυτά που λένε οι εχθροί μας αν και ξέρουμε οτι μόνο αυτοί μας λένε την αλήθεια. Μέγα σφάλμα!
Η σκέψη λοιπόν που κυριαρχεί στον αναπτυσσόμενο εγκέφαλό μας είναι παραλογισμένη. Δυστυχώς, οι περισσότεροι μεγαλώνουμε βάζοντας τον εαυτό μας σε αυτό το ιδιόμορφο μετερίζι. Και φυσικά κανείς δε σκέφτεται τις μελλοντικές γενεές. Σαν να μην υπάρχουν και να μην υπάρξουν ποτέ. Και αυτό είναι το κομβικό σημείο που Nature takes care (of them) και τιμωρεί κάθε ύπαρξη που δε σέβεται το μεγαλύτερο δώρο, "τη ζωή". Πως? Tsunami, σεισμοί,καταποτισμοί και οτι άλλο μπορεί να έχετε δει σε κάποια ταινία. Θα πρέπει να αποτελεί παγκόσμια σταθερά οτι τπτ κατασκευασμένο από ανθρώπινο χερι μπορεί να είναι τέλειο....
Κάποτε ήταν οι δεινόσαυροι οι δυνατοί και οι κατακτητές του πλανήτη, οι επόμενοι κατακτητές του πλανήτη πότε θα αφανιστούνε?

http://primaxstudio.com/stuff/scale_of_universe/
πόσο μικροί είμαστε...

από μικρό και από τρελό

Στο τρέχων γεωγραφικό πλάτος-μήκος που περιοδεύω τον τελευταίο καιρό και θα περιοδεύω για αρκετό καιρό από ότι όλα δείχνουν, παρατηρώ αρκετούς μη βίαιους τρελούς. Κάποτε είχα διαβάζει το “μήπως είμαι τρελός” του Μπαλλή Θεόδωρου, εντυπωσιάστηκα τότε από το πόσο κοντά βρισκόμαστε στην τρέλα, πόσο μέσα στη ζωή μας βρίσκεται και πόσο μας επηρεάζει καθημερινά. Συνηθίζουμε να αποκαλούμαι τρελό ή “λολό” καθένα που η συμπεριφορά του είναι εκτός των κοινωνικών στερεότυπων. Γιατί όμως αυτοί οι άνθρωποι τοποθετούν εαυτώ εκτός κοινωνικού συνόλου? Πιστεύω ότι το ευαίσθητο τμήμα είναι αυτοί που δε θέλουν να ακολουθήσουν την κοινωνία γιατί δε τους εκφράζει ή γιατί πάει πολύ αργά ή δε μπορούν εξαιτίας μιας “αναποδιάς” , αυτά είναι πάντα συναρτήσει του χαρακτήρα, του μεγέθους της αναποδιάς και της οικονομικής επιφάνειας του ατόμου. Στην εποχή του καπιταλισμού ο οικονομικός παράγοντας έχει όλο και μεγαλύτερη επίδραση. Με άλλα λόγια ένας πλούσιος τρελός είναι cool με πολλούς κολακοφίλους, ένας φτωχός τρελός είναι ένας μοναχικός ζητιάνος.
Τέλος, εντυπωσιακές είναι οι σκέψεις των φτωχών τρελών, συνήθως περιέχουν μεγάλες δόσεις ειλικρίνειας και συνήθως δε φοβούνται να φωνάξουν ή να μιλήσουν γι`αυτό που όλους τους υπόλοιπους μας κάνει να κοκκινίζουμε. Θυμίζουν δλδ τι είναι η ανθρώπινη πραγματική ύπαρξη και τι σκέφτεται εκτός κοινωνικών φραγμών. Λένε φωναχτά τις σκέψεις τους. Ζουν χωρίς καπιταλιστικά άγχη και φυσικά δεν έχουν τις γνωστές αρρώστιες των λογικών.

googlare to trojan

Κάποτε τα antivirus κυνηγούσαν με μανία τα trojan. Σήμερα τα μεγαλύτερα και αγαπημένα (...) trojans τα κυνηγάμε εμείς ... είναι το ναρκωτικό της νέας εποχής, που κανέναν δεν αφήνουν αδιάφορο.
Νομίζω δύο είναι αυτά, το πρώτο η πανίσχυρη google, κρατάει με τα δύο χέρια όλο το internet. Ελέγχει τις ζωές όλων μας. Έχει τα emai μας, ξέρει όλα τα μυστικά μας, τους κωδικούς, ξέρει τι ψάχνουμε, τι μας αρέσει, που θα πάμε το ΣΚ (...) Δε μπορούμε να την ξεγελάσουμε. Το facebook από την άλλη μεριά ήρθε για να κλείσει τον κύκλο των γνώσεων και να συμπληρώσει το διαδικτιακο και πραγματικό profil μας. Αυτοί οι δυο μαζί ξέρουν περισσότερα για τον καθενα απο όσα ξέρουν όλοι οι συγγενείς και φίλοι!

κουράγιο ξανά

τα ιδια και τα ιδια

Ομολογώ βαριέμαι να γράψω.
Ομολογώ ότι τα έχω ξαναπεί.

Τώρα πια, οι απόψεις ταυτίζονται, όλοι γράφουν τα ίδια, όλοι έχουν βρεί τους υπεύθυνους, ξαφνιάζονται, καταλαβαίνουν ότι είναι άνθρωποι υπεράνω πάσης υποψίας. Είναι οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Ήταν καλά παιδιά θα έλεγε η ηλικιωμένη κουτσομπόλα γειτόνισα στη ρεπόρτερ του σταρ.
Παγωμαρα παντού... Ο έλληνας βιώνει το γνώθι σεαυτόν. Νιώθει τις ευθύνες των πράξεών του. Βλέπει τη χώρα του να καταρέει. Νιώθει την ανασφάλεια της ανεργίας. Παντού σύννεφα. Μόνο οι τρελοί θα πρέπει να κοιμούνται βαριά! Με ποιον να τα βάλει με το γείτονα? το φίλο? την αγαπημένη? τους συγγενείς? τον εαυτό του? Θα κερδίσει κάτι? Θα αλλάξει κάτι? Και στο δρόμο να βγεί και Αιγύπτιος να γίνει.. τι θα κερδίσει? μάλλον θα χάσει και τα τελευταία...
Μεγάλο μερίδιο δε και η μόνη ελπίδα σε αυτή τη φάση, οι εναπομείναντες "εύποροι" (γιατροι, βουλευτές, ιδιοκτήτες μπαρ, εκκλησία ) που πανηγυρίρίζουν την αχαριστία τους, αρνούνται να ξαναβάλουν τα κλεμμένα στην πραγματική οικονομία και να βοηθήσουν το κράτος, ώντας έντιμοι και αξιοπρεπείς για μία φορα στη σάπια - παρασιτική ζωή τους.

κουράγιο μσας.

http://www.mygreek.fm/el/video-clip/13977/I-misi-kali

mpeeeee

Στη πιο δύσκολη στιγμή της μεταπολιτευτικής, οι ενσταβλισμένοι στο μαντί της Ελλάδος αρχίζουν τις πολιτική τους αφύπνιση, συζητάνε, ψάχνουν ανεύθυνους με αποδιοπομπαίες τραγόφατσες και φυσικά αποποιούνται τις κομματικές τους πεποιθήσεις που τους καθιστούν βασικούς υπευθύνους της κατάντιας. Πόσο εύκολα ξεχνάτε τους μάγκες των μπουζουξίδικων που με δέος κοιτούσατε να πετάνε τα μαύρα αφορολόγητα ευρώ τους-σας? τους φοροφυγάδες γιατρούς που θέλατε για γαμπρούς σας? τους εργολάβους που έθαβαν αλβανούς με κάθε ευρωπαική επιχορήγηση? τους πολιτικούς που τώρα προσπαθείτε να πλακώσετε? τη δικαιοσύνη που ξέρει...?
Αλλά, το εύκολο και συμβιβαστικό συμπέρασμα... η εύκολη σκευωρία βοηθάει στη χώνευση του σανού των ΜΜΕ και χαρίζει ανέμελο ύπνο στο αφεντικό του τσομπάνη και τα πρόβατα. Φταίνε οι λίγοι οι εκλεγμένοι της ντεμέκ Δημοκρατίας τους για πόσο μεγάλη κατρακύλα? Φταίνε 100-200? που ξεφτιλίστηκαν 10.000.000? και η αλήθεια είναι ότι η περίεργη μου φύση λυπάται αυτούς τους ... 200 εξουσιαστές και εξουσιασμένους, που τους έγλυφαν τόσοι και τώρα τους φτύνουν άλλοι τόσοι. Ειδικά όταν προσπαθώ να σκεφτώ ποιοι και πόσα κερδίζουν από την κατάσταση, εκεί μπερδεύομαι...
Νομίζω ο βοσκός που έβλεπε το μέλλον είναι ένας... Κωστάκης ο Καραμαλακακος.. εξαφανίστηκε τη στιγμή που έπρεπε και άφησε τη διοίκηση στον πιο “ελαφρύ” πολιτικό της ιστορίας...
Καλή τύχη

φαντασια στη ζωη τους...

Ξαφνικά, πετάξανε σε μια περιοχή της ανατολικής μεσογείου (λίγο πριν την Τουρκιά) 10 εκατ. κόσμο, τα 9 εκατ. από αυτούς τους είπαν ότι είναι Έλληνες. Το πρώτο παράδοξο είναι ότι το πίστεψαν. Το δεύτερο παράδοξο που συνδέεται με το πρώτο είναι ότι στην αρχαιότητα υπήρξε ένας λαός που κατοίκούσε στην ίδια περιοχή και τους έλεγαν (Αρχαίους) Ελληνες, παρόλα αυτά η καθημερινότητα, η παιδεία, η σωματική υγεία, η διατροφή, ο πολιτισμός, τα ήθη, έθιμα, το πολίτευμά (με σημερινούς όρους ήταν "άμεση δημοκρατία") και η διασκέδαση τους είναι μερικά απο τα στοιχεία που δεν μπορούν να τους ταυτίσουν.
Οι Αρχαίοι Έλληνες μελετήθηκαν αρκετά... Για τους σύγχρονους όλες οι υποθέσεις καταρρίπτονται η μία μετά την άλλη και κάθε φορά σε εντυπωσίαζουν με την φαντασία και την ευρηματικότητα τους (ή της τηλεοπτικής τους χαλιναγώγησης). Ξαφνικά (!) ήρθαν τα δύσκολα... και είναι το σημείο που όλοι οι λαοί συσπειρώνονται μπροστά στον κίνδυνο, οι Έλληνες ξανα-πρωτοτύπησαν και άρχισαν να πετροβολούν τους μάγκες φοροφυγάδες των προηγούμενων δεκαετιών (αφού μπορούσαν) και τα βυσματά τους στη βουλή.
Και εκεί που όλα φαινόντουσαν παράξενα... και έμοιζαν με παραμύθι, έρχεται Σαββατόβραδο και στο κέντρο της Θεσσαλονίκης είναι περισσότερα τα ποδήλατα από τις Porsche!!